Kaçış..!
Köşe kapmaca oyunu dört kişiLik oynanır,iki değiL....Bunu öğrenebiLecek kadar çocuk kaLdım...İkisi hayaLet,ikisi biz...
Oyuna perde kaLa ensenin ardına baktım.KaraLatabiLiyormuşum...
KaçışLarım,kaçışLarın...Hepsinin sonu cefa..
Beni istemeyen sen değiL miydin?
Bak,yok oLuyorum işte...Birer birer döküLüyorum göz bebekLerinden...
Yağmuru yağdırıp durma bana.Çocukkende sevmezdim ısLanmayı,şimdi de sevmiyorum.MisaL yanakLarımın kızarıp ısLanışı...Ve gerdanıma döküLüşü...Sonu oLmayan yağış bu..Var oLmayan bir gökyüzünün döküLüşü...
Çok karaLar oLdum..
Lanet oLası fon,iki üç vakittir ne kadar karaLasamda kararmıyor.Haksız mıyım?
Üşüdüm...Parmak uçLarım yine donuk ve soğuk..
Kaçış sonrası,şöminenin karşısına geçip kıvranmakLa asabi oLunmaz.YokLuğumun en dar oLduğu gecede çıkacaksın sokağa...Sabahın kör bakışLarına kadar koşacak,soLukLanacak,üşüyeceksin.Ve tir tir titreyeceksin..Gecenin voLta attığı,kör sabahın beşinde aLtısında bir adet “SEN” diyeceksin..DudakLarım tenhayken en dar vakitLerine,viskiyi ben biLeceksin..AsabiLik böyLe var oLur güzeLim... ....YaLan mıyım?
_________________
. . . . . . . . . . . . . . . . .
02.02.08 17:31