Başım önde, dolaşırken sokaklarda
Aradığını bulamayan bir köpek tedirginliğinde
Yapışmışken yakama yalnızlığımın nasırlı elleri
Yakışmışken yüzüme hüzün…
Medet arayan bakışlarımı söküp atmışken suratımdan
Hiçbir öpüşe hasret kalmamışken
Hep hançerini taşımışken sırtımda;
Hiç yaşanmamış sevdalarımın
Anılara sığınma çaresizliğinden kurtulmuşken
Yürekten bir bakışa özlem duymuşken
Alışmışken matemine mahvolmuşluğumun
Yersizliğini anlamışken çığlıklarımın
Boğazıma kadar günaha boğulmuşken
Gereğinden fazla ıslanmışken yanaklarım
Ağlamışken…
Oyuncağı alınmış bir çocuk gibi buruk kalmışken…
İşte böyleyken
Gidiyorum bu şehirden
Oysaki…
Yeni doğmuş bir bebek saflığında gömülmek isterdim
Ama bırakın asil olmasın benim çaresizliğim
Sizinki kadar…
Başımı kaldırmam yürürken merak etmeyin
Sadece dokunmayın bana
Dokunmayın