DiLviNDeN AqLaRsaN DaYaNaMaM

Misafir

Pencerede buğusu kalmış soğuk bir gecedeydi son sözlerin.Rüzgârın uğultusundan mı,kendi korkaklığımdan mı bilmem...duy(a)madım seni
Eskiden şakırdı seslerin kulaklarımda.Kulaklarım sesine aşina,sen bana...Ne yazık,eskide kaldı tüm aşinalıklar
Tıpkı alışkanlıklar gibi...sen gibi

Ben bir tek harfine ne düşler adamıştım,oysa şimdi cümleler boyudur uzaklığım sana...

Seni kaybetiiğimi anladığımda yıkılıyordu şehirlerim,içim ölüyordu...Acılar kıskıvrak sarmış bedenimi,şehirlerimse sessiz sedasız viraneye dönüyordu.Gözlerimi kapattığımda kayboluyordum karanlıklarımda...Bu karanlıklar senin mi yoksa?

Balçıkta debelenmek,her çabada tekrar çamura yuvarlanmak gibi bi'şeydir bu.Ya ayaklanır dolanır birbirine,ya da yüreğin düğümlenir içinde.
Boşuna bunca çaba,ille de düşeceksin işte...!

Sen giderken gözlerine yüklediğim anlamlar boyudur yalnızlığım...

Boynumun büküklüğü sana değil,yitirdiğim ve asla geri alamayacağım heveslerimedir.Payıma düşürdüğün sadece hıçkırıklar dolusu gecelerdir.
Ama yine de asıl yanmışlığım;
seni çok geç tanıyan kalbimedir...

Misafir

Bir sevda dudağında tutsak kaldı özlemim
uzun kara trenler alıp götürdü seni
hasret boyu uzayan raylara döküldü gözlerim
bütün insanlar ağladı sen giderken.
bütün istasyonlar gözyaşlarına boğuldu
bir ben ağlamadım inanki, bir ben
ince bir duman gibi kaybolup gittin

oysa seni sevdiğimi söylememiştim daha
sensiz yaşamayacağımı,
sana aşkımı anlatamamıştım
gitme kal, giden ben olayım
gitme kal diyemedim
kahrolası gururum, kahrolası dilim

arkanı dönüp giderken
hıçkırıklar düğümlendi boğazıma
kızdım ,bağırdım , haykırdım, isyan ettim
yine de seni sevdiğimi söylemedim
ardında ağlayan bir çift göz
paramparça bir yürek
ve dalları kırılmış bir ağaç gibi baktım
ama gitme kal diyemedim
kahrolası gururum, kahrolası dilim

gittin hayallerim ardında yaprak yaprak düşüyordu
bir çocuk üşüyordu elleri cebinde
dalında bir gelincik ağlıyordu
bir dağ yanıyordu içimde
[i]gitme, gidersen baharda git
sonbaharda gitme
yapraklar düşmesin ardında
diyemedim[i]
kızdım ,bağırdım , haykırdım, isyan ettim
yine de seni sevdiğimi söylemedim
kahrolası gururum, kahrolası dilim
gitme kal diyemedim

.../
bir rüzgara açarım şimdi kalbimi
bir de sulara
alıp getirsinler diye sevgimi sana

bir tutam sevgiydi yaşam kalbimde
bir yudum hasret oldu
döküldü gözlerimde tane tane

gittin,
bir tren garında
ömrümü rayların arasında götürdün
oturdum bir köşede
öylece ağladım, kahroldum
bir sessiz çığlığın yarayla buluşmasıydı gidişin
ardından gitme kal, gözlerin yaralarımın tek merhemi
diyemedim

dizlerim, ellerim, yüreğim paramparça şimdi
suları çekildi canağacımın
asitli yağmurlar döküldü dallarıma
acılar topluyorum takvim yapraklarından her gece
gözlerime kan oturdu ey yar!..

her gece bekleyişler öldürür beni
gelmeyişler
bir de eriyişler hasretinden her gece

ah! gurbet ah! sen olmasaydın
ayrılık olmasaydı
hasret olmasaydı
ben olmasaydım
sen olmasaydın
aşk olmasaydı
kahrolmasaydım...

Misafir

Hüzün yıldızları parlıyor yine gecemde, ne tarafa çevirsem başımı,
bir SEN bakıyor bana…

Ne zaman kahretse yüreğim, ağlamaya susasa ve ne zaman iki damla belirse göz bebeklerimde, bir SEN akıyorsun, sessiz çığlıklarıyla şehri uyandıran kaldırımlara…

‘ Ne zaman seni düşünsem’ desem yalan olur… Hep aklımdasın ya! Her saniye bir SEN daha çakılıyor aklıma…

Ellerimi her uzatışımda maviye umut dilenmek için, SEN batıyorsun avuçlarıma
SEN bakıyorsun bir çocuğun gözlerinde, bir bebeğin kokusunda SEN kokuyorsun, bir SEN seviliyorsun onca yüreğin arasından…

Her şey SEN oluyorsun da, o kadar SEN, bir BEN olamıyorsun sevdiğim.. Bir benim gibi sevmeyi beceremiyorsun…

Her tohum ekişimde toprağa, birkaç gün sonra SEN filiz veriyorsun. Gittiğinde bir asma ekmiştim evimin önüne, gün geçtikçe büyüdü, çardak yaptım kendi kendime.. Şimdi kapımın tam önüne düşen bir dalı var, sanırım onu kesmeliyim. Çünkü kapımdan dışarı her adım attığımda bir SEN çarpıyor yüzüme…

Neden yağmurlara benzettim ki seni? Şimdi her yağmurda, SEN yağıyorsun bu koca kente…

Sana güneşim demeseydim keşke… Her sabah yatağıma SEN vuruyorsun penceremden…

Lanet olsun! Keşke Kalbim demeseydim sana… Şimdi her an SEN atıyorsun içimde…

SEN den kurtulmanın bir yolu yok mu yar? SEN imkansızsın… BEN imkansızlıklar denizinde cılız kulaçlar atıyorum hayata dair, boğuluyorum arada bir… Yine de kıyamıyorum sana…

Keşke, ‘Bu can seninle yaşıyor’ demeseydim sana. Şimdi her boğuluşumda SEN dirhem dirhem ölüyorsun, öldürüyorsun!

Yani her şey SEN oluyorsun da, o kadar SEN, bir BEN olamıyorsun sevgili… olamıyorsun!

Yaşayabilmen için benden gitmen lazım…
Yaşayabilmem için benle olman lazım…

imkansızımsın

Misafir

Yağmur yağıyor ve sen yoksun
Yağmur yağıyor! Hem de sağanak halinde! .. “-utangaç suların sırdaşı oldum/ yüreğim üşüyor, ömrüm firari-” Ama sen yoksun! .. Belki de insanların en duygusal olduğu, yalan söylemediği, sevdâlı gözlerin sislenip birer cigara yaktığı, sevginin; kitaplar arasındaki kurutulmuş güllerden kurtulup sessiz bir ceylan gibi yüreklere girdiği ve yalnızlıkların ilk karanfil yaprağında büyüdüğü, çoğu kez de hüzünle birlikte sessizlik içinde yaşanan bir andır bu...Fakat kimsecikler farkına varmaz bile... Olsa olsa ancak şairler hatırlar yağmur kokan bir sabaha karşı camlarını açtıklarını. Havada asılı kalmış bir bulutu, bir kuşun titreyerek uçtuğunu, gül yaprakları üzerinde tomur tomur gülümseyen şebnemleri, yalan yeminlerin şâhidi papatyaların göz yaşlarıyla ıslandığını ancak şâirler hisseder... “Ve bütün bunlar; aşkın güzelliğiyledir! ” derler! ..

Yağmur yağıyor! Hem de sağanak hâlinde! .. “-utangaç suların sırdaşı oldum/ yüreğim üşüyor,ömrüm firâri-” Yağıyor işte; korkarak, yavaş sesle... Hatta bazen cesaretleniyor benim gibi, ve hışımla vuruyor camlara... Sonra yine ürkek! İhanet edercesine... Offf serçeeee! ...

Yağmur yağıyor! Fısıltıyla, nazla... Bir eski hikayenin sonunu getirircesine... İnsanlar bilmiyor bu hikâyeyi, gökyüzü dilsiz! .. Hava da anlaşılamamanın verdiği kahrolası hüzün... Ah şu esrik bulutlarda geçmese gözlerimden, derken...

Yağmur yağıyor işte “ömrüm firârî” makamında... “Yüreğim üşüyor..! ” Ve ben bu gecenin 25.saatlerinde “utangaç sırların sırdaşı” oluyorum cân! ..

Yağmur yağıyor diyorum, duymuyor musun? ! .. Ve sen yoksun! .. Yağmur.........

Misafir

ya buralardan giderim ya da
bu şehre bir kötü daha eklerim kendimden
ben artık yarınlardan bıktım
bugunden de
diğer günlerden de
önümdeki yıllardan da
kendimden bıktım en önemlisi

yazdım sadece bombok beyaz sayfalara
yırttım attım onlarıda gecenlerde
penceremden aşağıya
benim gibi düştüler
!! benim gibi .....

ben ağladım da kimse sildi mi gözyaşlarımı?....
yüreğim kanadı da kimse çare oldu mu?....
ben sevdim de kimse elimden tuttu mu?...

Misafir

Ben sevdamı maviye yükleyip gönderdim sana. Ne varsa kendime dair çıkardım hepsini ve sundum ellerine. Beynimde, benliğimde, yüreğimde gizli hiçbir şey kalmasın, öylece bil beni diye. Öfkeden, acıdan, şüpheden arındım, sana koştum...
Seni bulurum sandım, uzaklıkları aştım. Adını haykırdım dağlara, yankılanan sesimi bir ben duydum. çocuk gibi kayboldum koca koca kentlerin ortasında, bir başıma yabancı yüzlere baktım. Seni çağırdım gelesin diye, beni kayıp iklimlerden alıp bahara taşıyasın diye... Gelmedin....

Gülüşlerim yüzümde dondu, sensizlik gözyaşı olup aktı, yüreğim ıslandı. Yildizlara baktım, biri sensindir diye, orada da yoktun...
Oysa sana koşuyordum ben. Içimde deli bir özlem, anlatılmaz bir aşk hasretiyle sana, koşuyordum... Nerede olduğunu bilmiyordum; ama, seni bulacağıma dair umudumu büyütüyordum içimde. Böyle bir sevdayı duyup da gelmemen mümkünmüydü? Ben anlatmasam sana, mavilerim anlatacaktı. Denize bakacaktın..ben, gökyüzünde..ben! Hangi kuş konsa pencerene ´aşk, aşk´ ötecekti! Duyacaktın, yüreğin coşmuş bir ırmak gibi bana akacaktı, yüreğini dinleyip bana gelecektin...Gelmedin....

şarkılar adadım sana, içinde hep sen vardın. Seni yaşatmaya, sensizliğinde de yaşamaya and icmistim, yeminimi anlatan şarkıları adadım. Her duyan hayran kaldı bu sevdaya, bir sen duymadın. ´Duygu mesafe tanımaz´ dedim, taa uzaklara, bilinmez yollara haberciler saldım. şarkılarımı ezberlettim seni bulunca söylesinler diye. Sana ulaşacağını bilsem bir mektuba posta pulu olmaya da razıydım; ama, nasıl bir kaçış ki bu, ne bir iz bıraktın ne de bir haber. Yine de gecenin ortasında, bir gün kapım çalar diye hep tetikte yattım.
Uykuları uyanmaz kıldım kendime, rüyalari görülmez. Her tıkırtıda sıçradım, geleni sen sandım. Sensizlik acısı yaşatır oldu beni. Yediğim içtiğim özlem, sağ yanım hüzün, solumda yalnızlık. Sen gelecektin, tükenecekti hepsi. Ben yeniden ve hırsla sarılacaktım hayata...Gelmedin...

Simdi bunca zaman sonra, seni yüreğimde hiç kimsenin dokunamayacağı bir yere saklamışken ve sensiz de olsa hayatın acımasız çarklarında tek başıma ayakta durmaya çalışırken çıkıyorsun karşıma öyle mi??
çıkma!! Kal orada!!
Gelişinin önemi yok artık... Ben yine öyle kabul ediyorum...
Yani hiç gelmedin...

MEHMET COŞKUNDENİZ

Misafir

Ne oldu bana böyle. Neden direniyorum. Neden beni istemeyen senin karşısında aman dileniyorum. Neden başka elleri tutmuyorum. Göz yaşlarımı neden kurutamıyorum. Her gece yatağa yattığımda neden ıslanıyor yastığım. Neden çıkmıyorsun aklımdan. Neden uyuyamıyorum geceleri. Şarkıları dinlemek neden yakıyor yüreğimi. Herkes gülerken ben neden ağlıyorum.

Küçücük bir yanılgıya düşüp sevgimin mantığımın önüne geçmesine izin versem belki de ölüm avuçlarının içine alacak beni. Ve aşkımın değil ölümün esiri olacağım. Neden bu hasret böylesine acımasızca yakıyor canımı. Neden susturamıyorum içimdeki çığlıkları. Neden kalbim, beynime hükmetmeye çalışıyor. Neden ben mantığımla kalbim arasında savaş veriyorum.

Ve ben böylesine yıkım yıkım yıkılırken sen neden bir kez olsun görmüyorsun beni. Neden gitmeme izin veriyorsun hayatından. Yada neden gönderiyorsun göz göre göre. Sözlerin yetmediği yerde suskunluğa bürünüyorum. Suskunluğum yüreğimde çığlıklar atarken ben yinede aşka direniyorum.

Ve sen git diyorsun. Küçücük bir umut bile vermiyorsun bana. Ve ben gidemiyorum. Neden beni istemeyen sana hayır bile diyemiyorum.

Adını koyamıyorum bu sevginin. Belki hiç sevmedin beni. Belki senin için geçici bir hevestim. Belki de benim yerimi dolduracak başka bir aşk çıktı karşına. Oysa ben, senin benden bu denli uzaklaşmanı sağlayacak hiçbir şey yapmadım. Vaktim bile olmadı seni kendimden uzaklaştırmaya.

Sen, veda etmeye bile zaman bırakmadan giderken şimdi böylece sessizden yine bana bakmalar kaldı ardın sıra. Adını koyamadım ama çok sonra anladım ki gidişin, bitişimmiş

Misafir

Yalanmış ne varsa yaşadığımız.

Ne varsa söylediğin, ne varsa hissedilen, her şey yalanmış. Bu kadar geç mi anlamalıydım? Bu kadar çok mu bağlanmış olmalıydım?

Neden en başında değil de şimdi? Ben miydim yüreğine seçtiğin oyuncak?

Kaybolan zamanlar, yitik umutlar gelir mi geri?
Issızdım.
Yapayalnızdım.
Çaresizdim.
Karanlık ve de tükenmiştim gittiğinde. Sustum, söyleyemedim.

İçim ağlıyordu da bir damla gözyaşı dökemedim. “Seviyorum” diyemedim.
Toprağın kokusunu, havanın kokusunu, çiçeklerin kokusunu hepsini bir bir çektim içime bir Senin kokundu bilmediğim.

Alâkadar olmadığım ne varsa bildim. Hepsini ezberledim. Yalnızca Sendin bir kelime edemediğim.

Sesini bilmediğim, yüzünü görmediğim, sadece hayal edebildiğim bir güzelliktin. Dolaşıyordun damarlarımda. Sen sadece kendini anlattığın kadardın.

Bir de Seni içimde büyüttüğüm kadar.
Suskundum.
Tek başınaydım.
Âşıktım.
Yanmış ve de kahrolmuştum gittiğinde.Yaşamak bile istemedim.

Ölmeye de cesaret edemedim.

“Seviyorum” diyemedim.

Dur! deseydim, kal! deseydim kalır mıydın benimle?

Gitme! Desem, dinler miydin beni?

“Sevdim Seni hem de aklının alamayacağı kadar” deseydim inanır mıydın?

Sen de beni en az benim kadar sever miydin? Of! Yanıyor içim.

Sen böyle gitmemeliydin. Hani ben vazgeçilmezindim.

Hani uğrumda her şeyi göze alırdın?

Hani “Çık gel!” desem en uzak yollardan bana varırdın?

Hani imkânsızlık denen bir şey yoktu? Hani seven her engeli aşardı?

Yeminlerin, sözlerin hani? O büyük sevdan nerede hani?
Şaşkındım.
Yıkık ve viraneydim sen gittiğinde.

Gitmezdin! Ya sevseydin ya da yokluğuma dayanamaz gelirdin.

Ama gittin ve ben bakakaldım arkandan.
“Seviyorum” diyemedim.
Yalanların, yanlışların, hataların ve de pişmanlıkların hepsi Senin olsun gelme!

Gittiğin yer, hiç olmadığın dünyamdan daha fazla mutluluk vermeyecek sana bilesin!

Affım yok! Ne sana ne de yaptıklarına.
Vazgeçmiştim.
Rest Çekmiştim.
Savrulmuştum.
Harabe ve yok olmuştum sen gittiğinde.

Yaşamadıklarıma pişmanlık şöyle dursun, yaşadıklarıma lanet olsun.

Geri dönme şansımız olsa belki söylerdim.

Tekbir şey kaldı içimde; “Seviyorum” diyemedim

Misafir

Bir masaldı bu! Sen anlatırdın…
Miş’li geçmiş zamanlardan yokluğa uzanan
Dinle derdin:
Ateşi,yağmuru,güneşi dinle
Kekik kokulu dağlarda
Bir çoban kavalında saklı
Eski bir türkünün yakarışını
Alev alev bir yüreğin yanışını dinle…….

Sen anlatırdın…
Yanmış bir türkünün ezgisinde
Diyar diyar dolaşan aşkları
Oysa
Yalınayak sevdalarım gezinirdi düşlerinde
Bilmezdin……..
Düşlerin vardı
Asırlar öncesinden uykularıma süzülen
Ve gözlerin…
Her mevsim yeniden yeşeren

Kim bilir şimdi neresindesin zamanın
Hangi yüzyılın masalında saklısın
Belki bin bir geceli Şehrazat’sın
Belki Babil’in asma bahçelerinde
Çocukluğumun ellerinden tutmaktasın

Bir masaldı bu!
Hep sen anlattın…
Çocuktum…..inandım….

Misafir

EVET MUTLUYUM
Hiç bir zaman göründüğüm kadar güçlü olamadım... Aslında çoğu zaman göründüğüm kadar mutlu değildim.. İçimde fırtınalar kopsa bile, yüzümde hep acı bir tebessüm vardı... İnsanlar farketmedi, edemezdi.. Çünkü, en az onlar kadar kendimi de inandırmıştım yalancı gülüşlere... Sadece aynaya baktığım zaman görebiliyordum acı gerçeği...

Onlar hep beni güçlü tanıdı, mutlu bildi, gülüşlerimle sevdi insanlar beni...Öyleydim çünkü... Yıkılmazdım, mutluydum ve herşeye inat gülüşlerim vardı benim... Ta ki seni tanıyana kadar........

Seni tanıdım, kendimi tanıyamaz hale geldim... Benliğimi almıştın sanki... Eski "Ben" den eser yoktu.. Acı çektim, geceleri sessizce ağladım sadece yastığım ıslandı..Sadece soğuk duvarlar dinledi hıçkırğımı... Haykırışlarım müzik notalarında kayboldu.. Kimse duymadı, bilmedi...

Duysa da bilse de, inanmazdı kimse... Çünkü ben ağlamazdım..Acı çekmezdim.. Sevemezdim de... Çünkü ben küçüktüm...Ta ki, seni tanıyana kadar... Seninle ve kattığın şeylerle büydüğümü anladım... Çünkü ilk defa kalbim acı çekti, gözlerim gözyaşlarıyla tanıştı.. Kulaklarım hep seni anlatan müzikler aramaya başladı...Kalemi ilk defa elime alıp seni anlatmaya çalıştım..Yalnız kalmak istedim çoğu zaman... Oysa ben kokardım yalnız kalmaktan....

Ve ilk defa yalan söyledim.. Oysa yalanı da bilmezdim ben.. Temizdi benim dünyam saftı... Herkesi kandırdım ve kendimi de...Mutluluk maskemi takmış geziyorum ortalıkta.. Geceleri düşüyor gülüşüm yüzümden...Herkes beni mutlu biliyor... Eğer mutluluk buysa, evet mutluyum....

Misafir

Kimseyi böyle sevmemiştim ben..
Kimseye içim titreyerek özlüyorum demedim...
Karşıma ansızın çıktın
Bana gülüşün,gözlerime bakışın
Dünyama ilk kez ışık tuttu sanki..Her özledim dediğinde içimden birşeyler koptu sanki..
İşte dedim..
İşte aşk bu,gerçek sevgi bu..
İlk başta itiraf edemedim kendime
Korktum,yenilmekten yine kaybeden olmaktan korktum..
Yaşadığım ilişkiler,kaybettiğim güvenim
Beni aşktan ürker hale getirmişken
İşte tam da bir daha asla(!) dediğim anda
Sen çıktın karşıma..

Batan o güneş tekrar doğdu
Ve dünyam tekrar renklendi seninle
Gülüşünle,sesinle,içimi ısıtan o gözlerinle..
Tövbeliydim oysa ki ben aşka
Olmaz diyordum..Olamazdı
Aşk tekrar bakmazdı ki yüzüme..
Şimdi ise tek düşüncem
Seninle herşeye yeniden başlamak..
Herkezin bir kaderi vardır ya
Benimki de sen ol istiyorum..

Unutma ki her nerede olursan ol
Bu gözler sadece senin olucak
Bu kalp sadece Sen diye atıcak..

Şimdi itiraf ediyorum..Sadece kendime değil
Tüm Dünya'ya..
Ben Seni Seviyorum
Bana hayat verdiğin için..
Beni aşkın varlığına inandırdığın için..
Ben seni benim olduğun için Seviyorum[/img]

Misafir

Sen giderken ben yüreğim ellerimde,gözümde yaşlar seni
seyredeceğim Ta ki karanlığın içinde kaybolana kadar Sonra yavaş yavaş
yürümeye başlayacağım Attığım her adım beni senden biraz daha
uzağa götürecek.. İki damla yaş akacak gözlerimden
yüreğime..Her damlada seni çağıracağım..
Nereye gittiğimi bilmeden yürüyeceğim saatlerce Ölümü
düşüneceğim sonra Her şeye son vermeye Ama aklıma "sen" geleceksin..
Cesaret edemeyeceğim.. İki damla yaş akacak gözlerimden..Her
damlada seni yaşayacağım
Hiç bitmeyecek bu gece Bundan sonraki gecelerin bitmeyeceği gibi..
Sabaha kadar resimlerine bakacağım.. İki damla yaş akacak
gözlerimden.. Her damlada seni hatırlayacağım
Elim telefona gidecek.. Seni aramak isteyeceğim.. Sana bağırmak,
haykırmak isteyeceğim.. Ama belki korkudan belki istenmemenin verdiği
üzüntüden arayamayacağım.. İki damla yaş akacak gözlerimden..Her
damlada seni duyacağım....
Güneş doğacak.. Kimin için acaba?? Benim için olmadığı kesin
Kendimi yollara atacağım.. Kalabalığın içine karışacağım
Tutunacak bir dal,sığınacak bir liman arayacağım kendime Aklıma
"sen" geleceksin.. iki damla yaş akacak gözlerimden.. Her damlada seni
arayacağım..
Annemler soracak.. Neden diye soracaklar.. Neden gitti?? Verecek bir
cevap bulamayacağım..Bildiğim tüm kelimeler sanki senle beraber
gitmiş gibi olacak.. İki damla yaş akacak gözlerimden Her damlada seni
göreceğim
İşte senin istediğin oldu.. İşte benim hayatımın özeti..
Her şeye rağmen ayrılmakta kararlıydın Ama bende seni içimde
yaşatmaya kararlıyım.. Bırakta hiç değilse seni istediğim gibi
yaşayayım Son öpüşünün sıcaklığı kalsın dudaklarımda Son
söylediğin söz elveda değil SENİ SEVİYORUM olarak kalsın Sen
git ben gelmiyorum SENDEN KALANLARLA BURADA KALACAĞIM İki damla
yaş akacak gözlerimden Her damlada sana yeniden aşık
olacağım!!!!!!!!!!!
Ayrılık hiç bu kadar acı olmamıştı

Misafir

ADI A$K ßU €ZİYETİN

Tam gögsünün ortasinda bir yerin aciyacak... Evinin seni içine sigdiramayacak kadar dar oldugunu fark edeceksin... Sokaga firlayacaksin... Sokaklar da dar gelecek... Tipki vücudunun yüregine dar geldigi gibi... Ne denizin mavisi açacak icini, ne piril piril gokyuzu... Kendini tasiyamayacak kadar çok büyüyecek, bir yandan da kaybolacak kadar kücüleceksin
Birileri sana bir seyler anlatacak durmadan... "Önemli olan saglik." "Yasamak güzel." "Bos ver, her sey unutulur." Sen hicbirini duymayacaksin... Göz yaslarindan etrafi göremez hale geleceksin... Ondan ölmesini isteyecek kadar nefret edecek, az sonra kollarinda ölmek isteyecek kadar çok seveceksin...
Hep ondan bahsetmek isteyeceksin... "Ölüme care bulundu" ya da "Yarin kiyamet kopacakmis" deseler basini kaldirip Ne dedin?" diye sormayacaksin... Yalniz kalmak isteyeceksin... Hem de kalabaliklarin arasinda kaybolmak... Ikisi de yetmeyecek... Geçmisi düsüneceksin... Neredeyse dakika dakika... Ama kötüleri atlayarak... Onunla geçtigin yerlerden geçmek isteyeceksin... Gittigin yerlere gitmek...
Bu sana hiç iyi gelmeyecek... Ama bile bile yapacaksin... Biri sana içindeki aciyi söküp atabilecegini söylese, kacacaksin... Aslinda kurtulmak istedigin halde, o aciyi yasamak için direneceksin... Hayatinin geri kalanini onu düsünerek gecirmek isteyeceksin.... Aksini iddia edenlerden nefret edeceksin... Herkesi ona benzetip... Kimseyi onun yerine koyamayacaksin... Hiçbir sey oyalamayacak seni...
Ilaclara siginacaksin... Birkaç saat kafani bulandiran ama asla onu unutturmayan. Sadece bir muddet buzlu camin arkasindan seyrettiren... Butun sarkilar sizin için yazilmis gibi gelecek... Bogazin dügümlenecek, dinleyemeyeceksin... Uyumak zor, uyanmak kolay olacak... Sabahi iple cekeceksin... Bazen de "Hic günes dogmasa" diyeceksin... Ne geceler rahatlatacak seni ne gunduzler...
Ölmeyi isteyip, ölemeyeceksin... Belki civi civiyi söker diye can havliyle onune cikana sarilmak isteyeceksin... Nafile... Dusuncesi bile tahammul edilmez gelecek... Rüyalar göreceksin, gercek olmasini istedigin... Her sicrayarak uyandiginda onun adini soyledigini fark edeceksin... Telefonun çalmasini bekleyeceksin... Aramayacagini bile bile...
Her çaldiginda yuregin agzina gelecek... Aglamakli konusacaksin arayanlarla... Yuregin burkulacak... Canin yanacak... Bir daha sevmemeye yemin edeceksin... Hayata dair hiçbir sey yapmak gelmeyecek içinden... Onun sesini bir kez daha duymak için yanip tutusacaksin...
Defalarca aradigi günlerin kiymetini bilmedigin için kendinden nefret edeceksin... Yasadigin sehri terk etmek isteyeceksin... Onunla hiçbir aninin olmadigi bir yerlere gidip yerlesmek... Ama bir umut... Onunla bir gun bir yerde karsilasma umudu... Bu umut seni gitmekten alikoyacak... Gel gitler içinde yasayacaksin... Buna yasamak denirse...
Razi misin butun bunlara...? Hazir misin sonunda olüp olüp dirilmeye...? O halde asik olabilirsin
_________________

Misafir

A$KIN 29 HARFİ
A
Herkes için bir keredir.
O yüzden başta olandır.
O yüzden başlatandır.
O yüzden aşk A’dır…
B
Büyüktür aşk
Aşk çocuktur.
Asiliğin en yakışanı,hesapsızlığın en şovalyesidir.
C
Coşmaktır aşk…
Sen hiç Leyla’yı gördünmüdür
O yüzden buralıdır
O yüzden dağlarda gezen ceylandır..
Ç
Çaresizliktir,aşk…
Çareyi unutmanın çaresizliğidir.
Çıkışsızdır aşk.
Köprüden geçerken son çıkışı hep geçmektir.
D
Darmadağındır,aşk…
Hesaba,endazeye,tartıya,ölçüye gelmez.
En büyük sermayesi,bildiği gibi olması,en vurucu yanı canının çektiği gibi varolmasıdır.
E
Endişlenmektir,aşk…
Başkalarının ne düşündüğünün umrunda bile olmamasıdır.
Ama ya o?
Onun ne düşüneceğidir aşk…
F
Farkında olmaktır aşk
Umudunu sürekli açık tutmaktır
Aşk zaten her daim bir keşfetme hali değilse nedirki?
G
Galibadır,aşk…(mı?)
Birine galiba aşık olmazsınız
Körkütük olablirsiniz ama…
Ğ
Ğaşiyedir,aşk…
Her şeyi saran kaplayan,değşeti herşeye ulaşan günde
bir himmet aramanın,aşkın anayasasını oluşturan muhabbetin bir işe
yaramasını ummaktır.
H
Hakikattır,aşk…
İstemektir,kesitisiz arzu etmektir.
Geçeceği yollarda,yüzünü görmek umuduyla saatlerce
beklemeyi göze almaktır.Sevdiği çiçeğin adını öğrenmek
için deli gibi ansiklopodi karıştırmaktır.
I
Iscacık benekleridir çocukluğumuzun,aşk…
İlk uykusuz gece İlk defa gökyüzüne salıncak kurup
dünyanın hayhuyuna yüz çevirmektir.
İ
İlktir aşk!
İlk erkeğin,ilk kadına,ilk bakışıdır…
J
Jilet kesiğidir,aşk…
Aşk,adamı berhava eder.
Aşk,insanın elinden jilet yumuşaklığında tutar
K
Kaderdir,aşk…
Aşka irade tesir etmez…
L
Leyla’dır,aşk…
Leyla kadar yakın ve bir okadar da uzaktır aşk..
M
Masumuyettir,aşk…
Aşka düşmek tüm kötülüklerden,tüm hatalardan,tüm
yanlışlardan azad olmaktır…
N
Nefestir,aşk…
Aşksız yaşayamaz insan
Aşk sevgiliyi derin derin içine çekmektir…
O
Olağanüstüdür,aşk…
Ne beklenen gelir,ne gelen beklenir…
Ö
Öfkedir,aşk…
Yönetendir,karar verendir,
Tutarsız kılandır aşk…
P
Paylaşmaktır,aşk…
Hayatı çoğaltmak için paylaşmaktır,sahip olduğun herşeyi…
R
Rüyadır,aşk…
Hiç bitmesin istediğimiz bir rüya…
S
Siyah beyaz bi filmdir aşk.
Siyahı fazladır nedense…
Ş
Şimdi gitmektir aşk…
Bütün sabahları,bütün senli günleri şimdi alıp
götürmektir.
T
Tutkudur,aşk…
Seni akşam ilk defa beklemektir…
U
Umuttur,aşk…
Aşık unutmaz ve dahi unutulan aşk değildir…
Ü
Üzülmektir,aşk!
Aşk delidir deliliği sever…
V
Ve aşktır!
Bir vahadır insanı en ümitsiz çöllerde bile suya erdiren!
Y
Yaşamaktır,aşk…
Böğründe en derin hatıralrı taşıyandır…
Z
Zaferdir,aşk…
Tek bir şarkıyla,tek bir şiirle,tek bir kırmızı gülle kazanılan…

Misafir

ß€N S€ND€ KALD!M
Benim değilsin ve belkide hiç bir zaman benim olmayacaksın...
Sensizlik ok gibi saplanıyor o sensiz geçen gecelerde...
Tam vazgeçtim diyorum ama her seferinde sen çıkıyorsun karşıma...
Bazen kalbimden çıkarıp atmak geliyor içimden sensizliği...
Yapamıyorum, elim yetişmiyor...
Kimi zamanda uzanıp tutuvermek istiyorum, sıcaklığını hiç
hissetmediğim o ellerine...uzanamıyorum...
Belki bir soluk kadar yakınsın bana; ama biliyorum ki varlığın bir
okadar uzak...
Beynim unutup başka limanlara demir atmak istesede;
Kalbim bekle diyor...gidemiyorum...
Bazen unutmalıyım diye yazmak istiyorum kağıda;
Ama kalem bile engel oluyor... yazamıyorum...
Benliğime öyle bir kazımışım ki seni;
Silmek istiyorum ama... silemiyorum...

Gözyaşlarımın içinde sakladığım sevdiğim!!!
Kaybetmek istemiyorum seni ama... tutamıyorum...ağlıyorum...
Ne yazık; attığım her adımda, tuttuğum her dilekte sen varsın...
Unut deselerde bana, acı veren seni...
Bırak deselerde gerçekleşmeyecek hayalleri...

Ben sende kaldım...unutamıyorum...bırakamıyorum seni...

Misafir

Özlüyorum seni. Gücüm yetmiyor unutmaya
Özlüyorum elini tutmayi sesini duymayi
Boynuna sarilip omuzunda aglamayi
Nedensiz sevinçleri
Hasret dolu sevgi dolu simsicak düslerimi

Özlüyorum

Gücüm yetmiyor unutmaya
Seni aramazsam unuturum sanmistim
Girmez sanmistim hayalin beynime
Geceleri düslerimde
Gündüz baktigim heryerde seni

Özlüyorum..

Renkler gitmenle soldu
Kirmizi kirmiziligini unuttu
Mavi maviliginin farkinda degil
Beyaz yanliz sen giydiginde güzelligini haykiriyormus

Özlüyorum

Bu özlem bu bekleyis hiç bitmiyecek
Ruhumda sana açan eflatun renkli çiçekler solmayacak
Olmasanda sensiz sensizligi yasatacagim
Sensiz seninle olmayi basaracagim
Sonun yaklastigini hissettigim gün
Beyaz,bembeyaz mendilimi sallayarak
Sensiz yasamin kahrediciligine veda ederek
Seninle sonsuzluga kavusacagim

Konu: Geri: DiLviNDeN AqLaRsaN DaYaNaMaM 26.01.08 12:17

Yüreğine sağlık cnm

Misafir

teşekkürler

Konu: Geri: DiLviNDeN AqLaRsaN DaYaNaMaM 26.01.08 12:34

güzellllllll

Misafir

teşekkürler:S